Over de normerende regeling werkgebonden personenmobiliteit (ook wel de CO2-taks genoemd) hebben we het al eerder gehad: een regeling waarbij grote werkgevers vanaf 1 januari 2023 moeten bijhouden wat de CO2-uitstoot van de ritten van hun personeel is.
Op 19 april jl. heeft staatssecretaris Heijnen van zich laten horen door een brief naar de Tweede Kamer te sturen.
De normerende regeling werkgebonden personenmobiliteit leidde tot veel ophef bij de grotere bedrijven (met 100 werknemers of meer). Ga er maar aan staan: vanaf 1 januari aanstaande moet je van al jouw medewerkers bij gaan houden met welk vervoermiddel ze hun zakelijke kilometers rijden. Ging het oorspronkelijk nog alleen over de ‘echte’ zakelijke ritten, volgens het nieuwste wetsvoorstel is dit uitgebreid met de ritten voor het woon-werkverkeer. Dit blijkt uit de brief die verantwoordelijk staatssecretaris Heijen naar de Tweede Kamer heeft gezonden. Bij deze brief zit ook het conceptwetsvoorstel en de toelichting daarop. Ben je benieuwd naar de inhoud ervan klik dan op deze link.
In het Klimaatakkoord is onder meer afgesproken dat Nederland zijn CO2-uitstoot fors zal verlagen. De normerende regeling werkgebonden personenmobiliteit is een van de regelingen waarmee men dat wil bereiken. De werkgebonden, zakelijke, ritten maken ongeveer de helft uit van alle dagelijkse ritten in ons land. Door de CO2-uitstoot van deze ritten fors te verlagen, hoopt men een grote slag te slaan. Het is de bedoeling om met deze regeling uit te komen op een besparing van maar liefst 1 megaton CO2 per 2030.
Werk je bij, of heb je een bedrijf met meer dan 100 werknemers? Dan is de kans groot dat je hiermee te maken krijgt. Volgens de brief van de staatssecretaris zijn er ongeveer 8.000 Nederlandse bedrijven die zoveel werknemers hebben.
Als bedrijf moet je de zakelijke ritten van jouw personeel bij gaan houden. De staatssecretaris wil kijken of het mogelijk is dat bedrijven dit bij mogen houden in hun eigen systemen zodat ze niet een heel nieuw systeem in hoeven te voeren. In tegenstelling tot eerdere berichten gaat het niet alleen om het bijhouden van de ‘echte’ zakelijke ritten, maar dus ook om de woon-werkkilometers. In het conceptwetsvoorstel staat namelijk het volgende:
a. het door een onderneming of rechtspersoon laten reizen van een werknemer tussen de woon- of verblijfplaats van de werknemer en de locatie waar de arbeid pleegt te worden verricht; en
b. het door een onderneming of rechtspersoon laten reizen van een werknemer in het kader van de dienstbetrekking, met uitzondering van woon-werkmobiliteit.
Als bedrijf moet je jaarlijks een overzicht inleveren van deze ritten, waarin je bij moet houden hoeveel kilometers de werknemer heeft gereisd voor woon-werk of zakelijk verkeer:
1. met openbaar vervoer;
2. per fiets of te voet;
3. per bromfiets of scooter; en
4. per motorvoertuig.
Bij gebruik van een bromfiets, scooter of motorvoertuig (zoals een motor of auto) moet je ook nog de gebruikte brandstof of andere voeding van de motor van het voertuig noteren waarbij je in ieder geval onderscheid moet maken tussen:
1. elektrisch;
2. elektrisch in combinatie met benzine, diesel of waterstof (hybride);
3. LPG;
4. CNG;
5. LNG;
6. benzine;
7. biobrandstof; en
8. diesel.
Daarnaast moet ook het aantal afgelegde kilometers worden genoteerd. Om geen privacy problemen te krijgen hoef je als werkgever niet door te geven welke werknemer deze kilometers heeft gereden.
In het originele wetsvoorstel was het de bedoeling om een maximale CO2-uitstoot per gereisde kilometer per bedrijf in te stellen. Dit idee laat de staatssecretaris voorlopig varen, er wordt eerst gekeken of de totale gemiddelde CO2-uitstoot van de bedrijven daalt naar het gewenste niveau. Zo niet, dan komt er per 1 januari 2026 mogelijk een grens van 96 gram per reizigerskilometer. Het uiteindelijke doel is om per 1 januari 2050 op 0 uit te komen.
Bron: Auto & Fiscus 27 april 2022